Wenn anr ins Gebörg rauf kimmt Dort aus n Niedrland,
Do möcht r alles ah ſu ſaah, Wie ſinſt in Bichrn ſtahnd.
Do ſölln da altn Hammerſchmied In gedn Naſt rim ſtih, Und Klipplmaad mit Klipplſöck[27] När eitl hutzn[28] gih.
A Wammes un da Pudlmitz Un ah da Laadrhus,[29] Dos ſölln da ganzen Leit noch trong, Geleich, öb klaa, öb gruß.
Do ſöll, wenn ah ſchu Summr is, Dr Schnee zennſtrim[30] noch lieng, Da Kuhlnbrennr batznweis In dickn Wald rim krieng.
Naa, naa,[31] ihr Leit, ſu is ſei net,
Es is viel anrſch wurn,
Es wärd in deren itzing[32] Zeit
Gebliem ſei när da altn Baarg, Es Waſſr un dr Wind, Da Menſchn ſei wos anrſch wurn, Dos waß gedwedig[34] Kind.
Gebliem is ah da alta Sproch Noch bun[35] a ſeins paar Leit, Sa ſchnaadln[36] odr egal dra In daarer itzing Zeit.
Gebliem is ah dr viela Reeng[37] Un is halt egal reg, Is gu[38] wos lus in Annebaarg Do hot’s ah Niedrſchlög.
Gebliem is odr ah noch wos Ja unrn wing Geblit, Un ſöll ah bleim wie unra Baarg: A orndlich guts Gemit.
(Aus: „Alte und neue Gedichte und Geſchichten in erzgebirg. Mundart“.)